PHOTO DIARY #40 / WORKATION IN TOSCANE EN VERHUIZEN NAAR ZUID-AFRIKA

Eens in de zoveel tijd laat ik al m'n snelle kiekjes, bezigheden en dagelijkse taferelen zien. Net zoals ik dat vroeger in mijn schrift met hangslotje deed, doe ik dat vanaf heden op deze manier. Ik noem het: plaatjes kijken. Veel plezier!  

When life gives you lemons, take them for a ride. Right? Afgelopen maand ging ik met collega's een paar dagen vanaf een camping vanuit een camper werken (the perks of werken voor een camperverhuurbedrijf!). We sliepen op een duincamping, dus na het werk gingen we lekker naar het strand voor een hapje eten en een cocktail. Heerlijk werkweekje zo! 

Met papa en mama op de bruiloft van een lieve vriendin! 

Een paar weken geleden vertrok ik met mijn werk naar een camping in Toscane voor een workation. Omdat we een internationaal bedrijf zijn en ik de meeste mensen altijd alleen maar virtueel zie, was dit echt een hele fijne week. We deden brainstorms, verschillende teambuilding activiteiten en gingen op ontdekkingstocht naar al het moois dat Toscane te bieden heeft. Daarover gesproken: hier vind je de 15 mooiste bezienswaardigheden van de regio en een uitgebreidere sneak peek van de werkweek. 

Afgelopen week heb ik mijn leventje in Nederland en bijna al mijn bezittingen achtergelaten, en ben ik op het vliegtuig gestapt en mijn grote droom na te kunnen jagen. Een droom die er 2,5 jaar geleden heel anders uitzag: voor onbepaalde tijd naar Australië/Nieuw-Zeeland gaan om vanuit daar te werken en reizen. Helaas gooide de pandemie keihard roet in het eten, precies toen ik op het punt stond om die droom te verwezenlijken. Ik was in één klap werkloos èn dakloos en een chaotische tijd van banen hoppen, op banken slapen en een huizenjacht volgde. Gelukkig kwam Goboony, mijn huidige werkgever, op mijn pad met een droombaan en niet veel later vond ik ook mijn eigen huisje in de binnenstad van Utrecht. Langzaamaan durfde ik nieuwe dromen te maken. Nu, 2,5 jaar later, is het tijd om die nieuwe droom toch wel echt werkelijkheid te laten worden... Voor een aantal maanden vanuit Kaapstad werken en wonen! En dat niet alleen, want volgende maand start ik hier ook een training.

It’s been a hell of a ride, maar wat heb ik zin in dit avontuur! En achteraf gezien is het beter zo, want nooit eerder had ik zo’n sterk gevoel dat ik precies ben waar ik zijn moet. De afgelopen 2,5 jaar heb ik mijn rugzak namelijk kunnen vullen met ervaringen en levenslessen die ik voor geen goud had willen missen. Misschien wel juist dankzij die tegenslagen. Dus lekker cliché en wellicht ietwat melodramatisch moraal van het verhaal: soms moet je door iets moeilijks heen om uiteindelijk op de juiste plek terecht te komen. Echt! Waar de ene deur werd gesloten, wordt een andere deur geopend en met die woorden sluit ik dit hoofdstuk graag af en begin ik een nieuwe.

THE END